10 اشتباه که رزیدنت اویل 6 را تبدیل به یک شاهکار نکرد

[nariman seraj]

شاید هیچ بازی به اندازه رزیدنت اویل 6 در چند سال اخیر خبرساز نشده باشد. یکی از پرطرفدارترین عناوین صنعت بازی که پرچمدار ژانر وحشت بود. با ورود به نسل ششم تغیر ساختاری بازی باعث کمرنگ شدن مایه های ترسناک بازی شد و در قسمت پنجم این عناصر به کلی حذف شد. قسمت ششم قبل از عرضه نوید یک شاهکار را می داد.اما بعد از انتشار بازی سایت ها و مجلات معتبر عموما ایرادات اساسی به بازی گرفتند. از نگاه یک طرفدار رزیدنت اویل،نسخه ششم هم یک بازی جذاب است. اما نمی توان انکار کرد که رزیدنت اویل 6 چند قدم با شاهکار بودن فاصله دارد. در ادامه به عواملی که رزیدنت اویل 6 را از یک شاهکار به یک بازی خوب تنزل داده،نگاهی می اندازیم.
اضافه می کنم که هدف این مقاله کوبیدن رزیدنت اویل 6 نیست. رزیدنت اویل 6 به عقیده بنده جزو 10 بازی برتر امسال بود.اما شاهکار نبودنش چیزی نیست که به توان آن را انکار کرد.دوستان این مسئله رو در نظر داشته باشند؛قبل از این که اظهارات غیر منصفانه بکنند.
زامبی های اسلحه به دست:

یکی از مواردی که از نسخه پنجم به رزیدنت اویل اضافه شد،مسلح شدن زامبی ها به انواع سلاح های گرم است. در اواخر رزیدنت اویل 5 زامبی هایی با هوش بالاتر در مقابل راه کریس و شوا قرار گرفتند که توانایی تیراندازی با مسلسل و آر پی جی را داشتند و یا سوار بر موتور می شدند. با وجود اعتراض هایی که نسبت به این مقوله شد،در رزیدنت اویل 6 زامبی ها نه تنها اسلحه به دست هستند،بلکه از انواع تاکتیک های گروهی استفاده می کنند،کاور می گیرند و حتی سوار هلی کوپتر هم می شوند!شاید بزرگ ترین دلیلی که اکثر کسانی که رزیدنت اویل 6 را بازی کرده اند خط داستانی لیون و هلنا را بهتر می دانند،این است که با همان زامبی های کلاسیک رو به رو می شوند
.
استفاده نکردن از پتانسیل حضور لیون و کریس:

لیون و کریس نه تنها محبوب ترین کاراکترهای رزیدنت اویل هستند، بلکه جزو محبوب ترین کاراکترهای صنعت بازی نیز به حساب می آیند. با این که هیچ وقت این دو کاراکتر با هم در یک نسخه نبوده اند، هر دو به گونه ای به هم مرتبط هستند. بزرگ ترین شوک رزیدنت اویل 6 قبل از عرضه حضور این دو کاراکتر در یک بازی بود که مسلما همه طرفداران را به وجد می آورد.انصافا هم زیباترین صحنه کل بازی،سکانس رویارویی این دو با یکدیگر است. اما داستان فقط به همین یک سکانس بسنده می کند و این دو هرگز همدیگر را نمی بینند. شاید اگر سازندگان بهای بیشتری به لیون و کریس در کنار هم می دادند، با داستانی زیباتر مواجه می شدیم.

کم رنگ شدن همکاری های دو نفره :

رزیدنت اویل 5 از یک جهت قربانی شد. حذف فاکتور ترس مسئله ای بود که طرفداران دو آتشه رزیدنت اویل شدیدا به آن ایراد گرفتند. یکی از دلایل آن ها اضافه شدن یک همکار به بازی بود که حس ترس را از بازی می گرفت. اما اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، حذف فاکتور ترس از نسخه چهارم آغاز شد، نه نسخه پنجم و اضافه شدن یک همکار آن قدرها هم چیز بدی نبود. جدا از هوش مصنوعی فوق العاده شوا،قابلیت هایی چون تعویض سلاح و خشاب باعث می شد تا حس همکاری بیشتری ایجاد شود. اما در رزیدنت اویل 6 نه تنها هیچ کنترلی روی همکارتان ندارید، بلکه گاهی اوقات هوش مصنوعی او آزاردهنده می شود. این یکی از پسرفت های عجیب رزیدنت اویل بود.

باس فایت های نه چندان جالب:

رزیدنت اویل همواره به باس فایت های منحصر به فرد مشهور است. به طور کلی باس فایت های رزیدنت اویل به دو دسته تقسیم می شوند.دسته اول موجودات عجیب و جهش یافته ای هستند که جزو آزمایشات آمبرلا به حساب می آیند. معروف ترین-و شاید محبوب ترین- آن ها Nemesis از نسخه سوم باشد. دسته دوم باس فایت هایی هستند که در ابتدا انسان بوده اند و طی اتفاقاتی تبدیل به یک موجود جهش یافته شده اند. نقطه قوت همیشگی رزیدنت اویل در طراحی این نوع باس فایت هاست. به طوری که مخاطب کاملا کاراکتر منفی را می شناسد و زمانی که کاراکتر منفی تبدیل به یک موجود وحشتناک می شود، برای مخاطب ملموس است.الکسیا آشفورد در “رزیدنت اویل:کد ورونیکا” و یا سدلر در رزیدنت اویل 4 از این دست باس فایت ها هستند. در نسخه پنجم این نوع باس فایت ها تقریبا فراموش شد و به جز وسکر در انتهای بازی،سایر باس فایت ها موجودات جهش یافته ای بودند که البته ماندگاری Nemesis را هم نداشتند.سازندگان در نسخه ششم تلاش کردند همه نوع باس فایت قرار دهند و در همه زمینه ها شکست خوردند!باس فایت “Ustanak” در خط داستانی جیک و شری یک کپی دست چندم از Nemesis است.سیمونز تغیر یافته هم اصلا قابل مقایسه با وسکر،آشفورد و یا سدلر نیست. باس فایت های عظیم الجثه ای چون “Ogroman” هم نتوانستند چندان مورد توجه واقع شوند. در این بین”دبرا” در خط داستانی لیون و هلنا تنها باس فایت خوب بازی بود که با مقدمه چینی و ایجاد زمینه مناسب به مراتب درگیر کننده تر از سایر باس فایت ها بود.

پیچیدگی های کم داستانی:

از نظر داستانی رزیدنت اویل 6 بسیار گسترده است و جزئیات داستانی خوبی دارد. روند داستانی نیز هیجان انگیز و زیبا کار شده. اما پیچیدگی های داستانی در آن نسبت به وسعت داستان بسیار کم است. به خصوص خط داستانی لیون که شاید سر راست ترین خط داستانی در سری رزیدنت اویل باشد. البته در خط داستانی کریس و جیک داستان با توجه به حضور بیش تر ادا وانگ کمی پیچیده تر می شود. ولی باز هم کافی نیست و چون سازندگان می خواستند بازی سریع به جلو پیش برود، پیچیدگی های داستانی را به حداقل رسانده اند.

نامعلوم بودن سرنوشت بعضی از کاراکترهای اصلی رزیدنت اویل:

یکی از ایرادات همیشگی رزیدنت اویل نامعلوم بودن سرنوشت بعضی کاراکترهاست. به طور مثال کلر بعد از “رزیدنت اویل:کد ورونیکا” به کلی از سری رزیدنت اویل حذف می شود و تنها در یک انیمیشن در سال 2008 به نام “Degeneration” حضور می یابد. دلیل این که چرا شخصیت های محبوب رزیدنت اویل به طور ناگهانی از خط داستانی حذف می شوند واقعا معلوم نیست. جیل پس از حضور در نسخه پنجم به کلی ناپدید شد و حتی اسمی از او در نسخه ششم برده نمی شود. در صورتی که در اواخر رزیدنت اویل 5 جیل توسط کریس نجات پیدا می کند. عدم حضور جیل-و یا حداقل اشاره ای به او- با توجه به این که جزو سه کاراکتر اصلی رزیدنت اویل است،یکی دیگر از معماهای بدون حل این بازیست.

یکسان بودن چارچوب کلی گیم پلی در هر 4 خط داستانی:

وجود چهار خط داستانی مختلف بزرگ ترین ویژگی مثبت رزیدنت اویل 6 است. سازندگان تلاش کرده اند تا هر خط داستانی نسبت به دیگری متفاوت باشد که البته تا حدی موفق بوده اند. اما با این وجود بسیاری از مواردی که در ساختار روند گیم پلی وجود دارد، در هر چهار خط داستانی یکسان است. مواردی مثل یک هیولایی که در چندین مقطع به دنبال شماست؛ درهای بسته ای که سه کلید دارند و برای یافتن کلید ها باید در محیط جست و جو کرد و در حین جست و جو انواع زامبی ها و موجودات جهش یافته بر سر شما می ریزند؛ چند صحنه تعقیب و گریز و در نهایت باس فایت نهایی که حتما باید در حداقل سه مرحله با آن مبارزه کرد. این مسئله زمانی به بازی ضربه می زند که بخواهید هر چهار خط داستانی را پشت سر هم بازی کنید. در این صورت در خط داستانی سوم و چهارم روند گیم پلی حالتی تکراری به خود می گیرد.

شخصیت های منفی متوسط:

آلبرت وسکر یکی از محبوب ترین شخصیت های منفی تاریخ بازی های رایانه ایست. او که در نسخه های اول، چهارم،پنجم و “کد:ورونیکا” حضور داشته، به تنهایی می تواند دلیلی بر این ادعا باشد که مجموعه رزیدنت اویل همواره شخصیت های منفی قدرتمندی دارد. به جز وسکر،شخصیت های منفی دیگری چون سدلر،Nemesis، نیکولای و آشفوردها هم جزو کاراکتر منفی های برجسته این سری بودند. در رزیدنت اویل 6 شخصیت اصلی منفی سیمونز است. برای طراحی شخصیت سیمونز از دو شخصیت وسکر و سدلر الهام گرفته اند. اما او نه گیرایی سدلر و نه کاریزمای وسکر را دارد.جالب تر این که خیلی سریع نیز از روند داستانی حذف می شود. البته نمی توان از ادا وانگ-یا بهتر است بگوییم کلون ادا وانگ- گذشت که واقعا خوب طراحی شده. اما با این حال شخصیت های منفی رزیدنت اویل 6 اصلا قابل مقایسه با نسخه های پیشین نیستند.

زوج های دو نفره نه چندان جالب:

در خوب بودن شخصیت پردازی کاراکترهای پیرس، هلنا و شری شکی نیست. به خصوص نسبت به شوا که از عمق شخصیتی کمتری برخوردار بود.اما اگر نگاهی به نسخه های پیشین رزیدنت اویل بیاندازیم، متوجه می شویم که این زوج های جدید هرگز مانند زوج های قدیمی-از نظر داستانی و نه گیم پلی-ماندگار نیستند. جیل و کریس،لیون و کلر،جیل و کارلوس همگی جزو محبوب ترین زوج های بازی های رایانه ای هستند. زوج هایی که شاید حالا حالاها هم نتوان جایگزینی برایشان پیدا کرد.

نبود ترس!!!:

هرچه قدر هم رزیدنت اویل سینمایی باشد؛ هرچه قدر کاراکتر های زیادی داشته باشد؛هرچه قدر نفس گیر و هیجان انگیز باشد،باز هم نمی توان این مسئله را فراموش کرد که ترسی در رزیدنت اویل وجود ندارد. این مسئله تنها مربوط به نسخه ششم نیست و کمرنگ شدن ترس از قسمت چهارم رزیدنت اویل آغاز شد. در قسمت پنجم هم که به کلی حذف شد.در رزیدنت اویل 6 هم شاید شاهد تلاش هایی برای قرار دادن المان های ترسناک در خط داستانی لیون باشیم. اما در سایر بخش های داستانی همان چیزی را می بینیم که در قسمت پنجم شاهد آن بودیم و آن جایگزینی المان های اکشن به جای المان های ترسناک است.


منابع: Game InformerMag-GameSourceMag


تهیه و تنظیم: نریمان سراج

[7777]

بعد از اویل 3 دیگه بازی اویل درست و حسابی من که ندیدم شاهکار فقط 2و3 بود

[amir1364]

از نسخه 4 به بعد روند بازی دگرگون شد و از ریشه های اصلی خودش فاصله گرفت

[mehdysms]

من بهترین نسخه اویل رو نسخه 4 می دونم. نگاه کردن به چمدون اسلحه خودش یه اشتیاق به اموال جمع کردن تو بازی می کنه ولی در نسخه 5 به بعد وقتی می خوای اسلحه عوض کنی بازی متوقف نیست و باید با عجله سلاح عوض کنی (شاید می خوان با این کار مثلاً بازی رو ترسناک تر کنن ولی این نوع ترس بی ارزشه. عجله تو بازی رو زیاد میکنه و باعث میشه بخوای سریع تر جلو بری). اصلاً توجه چندانی به سلاح نمیشه کرد. نسخه 3 اویل یه جور گیم پلی خاصی داشت که خوشم نیومد. گراقیکش هم خیلی پایین بود. البته مال pc رو من دیدم. شاید مال کنسول خوب بوده.

[7777]

من بهترین نسخه اویل رو نسخه 4 می دونم. نگاه کردن به چمدون اسلحه خودش یه اشتیاق به اموال جمع کردن تو بازی می کنه ولی در نسخه 5 به بعد وقتی می خوای اسلحه عوض کنی بازی متوقف نیست و باید با عجله سلاح عوض کنی (شاید می خوان با این کار مثلاً بازی رو ترسناک تر کنن ولی این نوع ترس بی ارزشه. عجله تو بازی رو زیاد میکنه و باعث میشه بخوای سریع تر جلو بری). اصلاً توجه چندانی به سلاح نمیشه کرد. نسخه 3 اویل یه جور گیم پلی خاصی داشت که خوشم نیومد. گراقیکش هم خیلی پایین بود. البته مال pc رو من دیدم. شاید مال کنسول خوب بوده.

پس اویل 2-3 بازی نکردی گیم پلی و رمزی بودن بازیه 2-3 کجا 4 کجا؟

[shinobi]

پس اویل 2-3 بازی نکردی گیم پلی و رمزی بودن بازیه 2-3 کجا 4 کجا؟

من بازی کردم همشون رو 4 به نظر من از همه بهتر بود البته من playstation داشتم میگفتن نسخه 4 پی سی یه فرقایی داره.
نسخه 3 هم واقعا معرکه بود.
من اینقدر عاشق نسخه 4 بودم که 12 بار بردمش! همه شخصیت هاش رو هم باز کردم.
از جمله اسلحه فیل کش و ....
البته نسخه 3 ترسناکتر بود شاید من اون موقع کوچیکتر بودم زیاد میترسیدم:D

[nariman seraj]

دوستان از نظر طراحی صحنه و مزحله اویل 4 موفق تر از همست .
حالا اگه تونستم براتون لینک نقدشو میزارم یا خودم مینویسمش تا ببینین. اویل 4 شخصیت پردازی خوبی داره.2و3 هم عالیه. ولی واسه من هیچی چهار نمیشه شاید بخاطر اینه که با دسته باید بازی کنی.

[mehdysms]

بله نسخه 3 رو بازی نکردم. احتمالاً چون اول نسخه 4 رو بازی کردم ، از نسخه 3 خوشم نیومده.
شاید باورتون نشه که نسخه 4 رو مطمئنم بین 30 الی 50 بار تموم کردم. خیلی از غول ها رو با چاقو کشتم و تا حد ممکن برای کشتن هر نفر فقط یک تیر کلت مصرف کردم بعدش با چاقو کشتم.
البته الان خیلی وقته دیگه بازیش رو نرفتم. کلاً دیگه کم بازی می کنم. هرچی سن بیشتر میشه میل به بازی ها فکر می کنم کمتر میشه. لذتی که اون قدیم ها از IGI و gta میبردم بازی های گرافیک بالای الان ، اون لذت رو نمیده. البته شاید بازی های جدید مشکل دارن و زیادی اکشن هستن. باید یه میلیارد نفر رو تو یه مرحله کشت.