تاپیک سخنان بزرگان

[Hoplite]

خیلی خوب است که خدا به انسان چنین قوه و یقینی بدهد که برای غیر خدا محزون نشود ! شجاعت و ایمان و استقامت قوی لازم دارد.
بلاهایی که بر ما وارد میشود تمام رحمت است, حداقل باعث تکفیر گناهان میشود.

+++++

تمامی ابتلائات به اختیار خود ما پیش میاید.
یعنی چون ما اطاعت خدا را به اختیار خود ترک میکنیم و معصیت او را اختیار میکنیم, ناچار سزای کارهای ما گرفتاری و بلا برای ما است.

+++++

اگر به مقداری که طفل صغیر به پدر و مادرش اعتماد دارد به مولای خودمان اعتماد داشته باشیم کار درست میشود !
همه ی رذایل اخلاقی از ضعف در معرفت خدا پدید میاید. اگر انسان دریابد که خدا همیشه و در همه حال از هر زیبایی زیباتر است, از انس به او هرگز جدا نخواهد شد.

+++++

مرحوم آیت الله بهجت رحمت الله علیه

[Hoplite]

زندگی دو راه دارد:

یکی حق و دیگری باطل; و هر کدامشان دارای یارانی و پیروانی استوار و پایدارند. اگر باطل در افزایش باشد چیر تازه ای نیست زیرا هواخواهان باطل از قدیم در اکثریت بوده اند و اگر حق در اقلیت باشد ( نقصی بر آن نیست ) با این حال اهل حق با وجود کمی تعداد بر آنان چیره و پیروز میشوند و نابودشان میسازند. اندک بودن حق را امیدیست به فزونی, ولی سستی و ناتوانی در ایمان را امیدی به قوت و توانایی نیست !

از بیانات گهر بار حضرت علی علیه السلام در خطبه ی شانزدهم نهج البلاغه

[Yaser_Aramesh]

زندگی دو راه دارد:

یکی حق و دیگری باطل; و هر کدامشان دارای یارانی و پیروانی استوار و پایدارند. اگر باطل در افزایش باشد چیر تازه ای نیست زیرا هواخواهان باطل از قدیم در اکثریت بوده اند و اگر حق در اقلیت باشد ( نقصی بر آن نیست ) با این حال اهل حق با وجود کمی تعداد بر آنان چیره و پیروز میشوند و نابودشان میسازند. اندک بودن حق را امیدیست به فزونی, ولی سستی و ناتوانی در ایمان را امیدی به قوت و توانایی نیست !

از بیانات گهر بار حضرت علی علیه السلام در خطبه ی شانزدهم نهج البلاغه

ممنون آقا محمد .

بنده با خوندن این مطلب به یاد خطبه ی 27 ام نهج البلاغه افتادم اما چون دقیق یادم نبود بهتر دونستم از رو نگاه کنم و بنویسم :

حضرت علی (ع) در خطبه ی 27 ام می فرمایند : شگفتا , به خدا سوگند این واقعیت قلب انسان را می میراند و دچار غم و اندوه می کند که شامیان در باطل خود وحدت دارند و شما در حق خود متفرقید ! (خطاب به کوفیان)

کوفی جماعت واقعا آدم های افتضاحی بودن . فقط داستان کربلا نیست , اگر مطالعه کنید میفهمید این بشر انگار تو خونشه که مضخرف , ترسو و مقابل حق باشه !

ضرب المثل عربی : الکوفی لا یوفی (کوفی وفا ندارد )

ایشالا در آینده ای نزدیک از سخنان حضرت علی (ع) درباره ی مردم کوفه همینجا مینویسم .

[Hoplite]

ممنون آقا محمد .

بنده با خوندن این مطلب به یاد خطبه ی 27 ام نهج البلاغه افتادم اما چون دقیق یادم نبود بهتر دونستم از رو نگاه کنم و بنویسم :

حضرت علی (ع) در خطبه ی 27 ام می فرمایند : شگفتا , به خدا سوگند این واقعیت قلب انسان را می میراند و دچار غم و اندوه می کند که شامیان در باطل خود وحدت دارند و شما در حق خود متفرقید ! (خطاب به کوفیان)

کوفی جماعت واقعا آدم های افتضاحی بودن . فقط داستان کربلا نیست , اگر مطالعه کنید میفهمید این بشر انگار تو خونشه که مضخرف , ترسو و مقابل حق باشه !

ضرب المثل عربی : الکوفی لا یوفی (کوفی وفا ندارد )

ایشالا در آینده ای نزدیک از سخنان حضرت علی (ع) درباره ی مردم کوفه همینجا مینویسم .

علی یارت یاسر جان.
کوفیان هم دقیقا همیشه خراب کننده ی کار بودند. حزب باد بودند هر جا عرصه رو تنگ میدیدند به طرف قوی گرایش پیدا میکردند. که همیشه هم متاسفانه بر ضد دین و خدا بودند تا جایی که من اطلاع دارم.
بنده تازه در حال خواندن نهج البلاغه و آشنایی با مفاهیم واقعا پر معنی و راه گشاش هستم. انشا الله بنده هم بتونم از بیانات بزرگان و معصومین قرار میدم.

[Lycas]

از روزی که ریاضی دانان از سرو کول نظریه نسبیت بالا میروند ، دیگر خودم هم از آن سر در نمی آورم !!!
آلبرت انشتین.

[Hoplite]

کسی که در دنیا زاهد باشد, مصیبت ها را سبک میشمارد.
برای زاهد, هم زیستن راحت است, چون چندان تکلفی ندارد و هم مردن برای او آسان است, چون دل بستگی به دنیا ندارد.

+++++

از خدا چنان بترس که این گونه بینی که اگر همه ی حسنات زمینیان را نزد او ببری از تو نپذیرد و
به او چنان امیدوار باش که اگر گناه همه ی زمینیان را در آستان او مرتکب شده باشی آنها را ببخشاید.

+++++

حضرت علی علیه السلام

[ARMIN]

پادشاه ایران از سعدی پرسید:

هنگام گذر از شهرهای کشور، به من و کارهای من اندیشیدی؟

سعدی پاسخ داد: پادشاها، هرگاه خدا را از یاد می بردم، به تو می اندیشیدم.

[Hoplite]

[daiv777]

مشکلات خود را بر ماسه ها بنویسید و موفقیت هایتان را بر سنگ مرمر.

پرمودا باترا

[daiv777]

روزی بهلول بر هارون‌الرشید وارد شد.
خلیفه گفت: مرا پندی بده!
بهلول پرسید: اگر در بیابانی بی‌آب، تشنه‌گی بر تو غلبه نماید چندان که مشرف به موت گردی، در مقابل جرعه‌ای آب که عطش تو را فرو نشاند چه می‌دهی؟
گفت : ... صد دینار طلا.
پرسید: اگر صاحب آب به پول رضایت ندهد؟
گفت: نصف پادشاهی‌ام را.
بهلول گفت: حال اگر به حبس‌البول مبتلا گردی و رفع آن نتوانی، چه می‌دهی که آن را علاج کنند؟
گفت: نیم دیگر سلطنتم را.
بهلول گفت: پس ای خلیفه، این سلطنت که به آبی و بولی وابسته است، تو را مغرور نسازد که با خلق خدای به بدی رفتار کنی.