3d در خانه

[saeid6574598]

در این مقاله قصد دارم به طور ساده تکنولوژی های سه بعدی را مورد بررسی قرار دهم و روش های ساخت عکس و فیلم سه بعدی و تکنولوژی های مختلف پخش تصاویر 3D را معرفی کنم. پس با من همراه شوید:

به طور کلی وقتی به یک سوژه از دو منظر نگاه می کنیم (مثل دو چشم انسان) با توجه به اختلافات زاویه ای، باعث می شود بتوانیم عمق و یا فاصله اجسام از هم رو تشخیص دهیم. حالا برای دیدن فیلم و یا عکس سه بعدی نیاز داریم تصویری که به هر کدام از چشم ها فرستاده می شود با هم متفاوت باشد و از دو زاویه گرفته شوند.



حالا چطور می توانیم به هر کدام از چشم ها تصویر های متفاوتی ارسال کنیم. برای این موضوع روش های مختلفی وجود دارد که سعی می کنیم به هر کدام نگاه مختصری داشته باشیم.

استریوسکوپیک (Stereoscopic)

روش اول که به استریوسکوپیک (Stereoscopic) معروف است از دو عکس مجزا برای هر چشم استفاده می کند. حتما شما هم در کودکی از وسیله های شبیه به وسیله ای که در عکس آمده، برای دیدن تصاویر سه بعدی استفاده کرده اید.



در این حالت هر چشم تصویر مربوط به خود را مشاهده می کند. وسایل و روش هایی برای دیدن فیلم با این ساختار وجود دارد. از نظر این که در این ساختار تصاویر کاملا مجزا هستند و با یکدیگر تداخل (Overlap) ندارند این روش بسیار با کیفیت است ولی از طرف دیگر چون روشی فردی است و شما نمی توانید به همراه خانواده به تماشای فیلم یا تصویری بنشینید این روش خیلی طرف دار ندارد.

آناگلیف (Anaglyph)



روش دوم آناگلیف (Anaglyph) است. این روش بسیار ارزان و راحت می باشد و از ساختاری ساده استفاده می کند. همانطور که می دانید فیلتر های رنگی مانع عبور نور هم رنگ خودشان می شوند. به عنوان مثال اگر با یک فیلتر قرمز به بیرون نگاه کنید نور هایی که هم رنگ همان فیلتر هستند را نخواهید دید. حال با استفاده از تکنولوژی های کامپیوتر ما می توانیم دو تصویر برای دو چشم را روی هم بیاندازیم. با این ترفند که مثلا برای تصویر سمت چپ از یک حاله قرمز و برای تصویر سمت راست از یک حاله آبی استفاده کنیم. حالا با گذاشتن یک عینک ساده که از دو فیلتر رنگی تشکیل شده چشم چپ و راست هر کدام نور ها یا تصاویری که مربوط به خودشان است را دریافت می کنند. عینک های Red/Cyan یا همان آبی و قرمز که بسیار ارزان قیمت هستند دراین روش استفاده می شوند.

در ادامه به این روش برای ساختن تصاویر سه بعدی در خانه بیشتر خواهیم پرداخت. این روش بسیار ارزان و کار آمد است و نکته منفی آن به هم ریختگی رنگی به علت استفاده از فیلتر در زمان مشاهده تصاویر است که خیلی خوش آیند نیست.

پلاریزیشن (Polarization)







روش بعدی پلاریزیشن (Polarization) می باشد که امروزه در سینما ها برای پخش فیلم های سه بعدی استفاده می شود. این روش مانند روش قبلی بوده با این نکته که از فیلتر های پلاروید (Polaroid) به جای فیلتر های رنگی استفاده می شود. این فیلتر ها شفاف بوده و روی کیفیت تصویر و نحوه نمایش رنگ هال تاثیر ندارد. فیلتر های پلاروید مانند یک پرده کرکره عمل می کنند و نور های عمودی یا افقی ساطع شده از تصویر را از هم مجزا می کنند.

این روش بسیار ساده و بصرفه ای است. با ذکر این نکته که برای این مورد نیاز به پخش کننده ای داریم که تصاویر را بتواند به طور جداگانه با طیف های عمودی و افقی پخش کند. برای این منظور از 2 پروجکتور استفاده می کنند. برای تصاویر چشم چپ و چشم راست و جلوی هر کدام یک فیلتر پلاروید قرار می دهند.

اکتیو شاتر (Active shutter)



[IMG]http://3dguy.tv/wp-content/uploads/2009/07/nvidia_geforce_3d_v***on_active_shutter_glasses.jp g[/IMG]

روش بعدی روش اکتیو شاتر (Active shutter) است که در تلویزیون ها و بازی های کامپیوتری سه بعدی مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش دو تصویر متفاوت برای هر چشم تشکیل می شود یعنی یک تصویر برای چشم چپ و تصویر دیگر برای چشم راست و با فاصله زمانی بسیار کم پشت سر هم پخش می شوند. با استفاده از عینک مخصوص در لحظه ای که تصویر مربوط به چشم چپ پخش می شود صفحه ی جلوی چشم راست شما تیره می گردد تا شما با این چشم تصویر را نبینید و باین عمل بصورت برعکس برای چشم دیگر تکرار می شود. تیره شدن شیشه های عینک در سرعت بسیار بالا انجام می شود در نتیجه نمایشگرهای 3D Ready می بایست حتما بیش از 120 هرتز داشته باشند در غیر اینصورت مقداری از تصویر از دست خواهد رفت. استفاده از این تکنولوژی گران قیمت است و استفاده طولانی از آن کمی باعث سر درد می شود (تجربه شخصی) ولی به برای استفاده در محیط منزل و تجربه لذت دیدن تصاویر سه بعدی، بسیار خوب است.

سه بعدی بدون عینک

سه بعدی بدون عینک : این تکنولوژی که در صفحه نمایش های کوچک مانند موبایل یا لپ تاب ها می تواند مورد استفاده قرار گیرد از ساختار خاصی از صفحه های نمایش استفاده می کند که با توجه به فاصله شما و فاصله دو چشم دو تصویر با زاویه های مختلف نمایش داده می شود و هر چشم تصویر مربوط به خود را می بیند. این روش تا نتیجه ی نهایی فاصله زیادی دارد چون نمونه های فعلی مانند صفحه نمایش دوربین W3 از فوجی الزاما باید از فاصله خاصی دیده شوند و با تکان دادن صفحه نمایش و یا تغییر فاصله از آن تصویر گنگ و سر درد آوری مشاهده خواهید کرد.

برگرفته از چند مقاله

نگارش : سعید مظفری