انجمن شعر و طرب

[ya30n]

خانه ام آتش گرفته است ، آتشي جان سوز

هرطرف مي سوزد اين آتش

پرده ها و فرشها را ، تارشان با پود

من به هر سو ميدوم گريان

در لهيب آتش پر دود

وز ميان خنده هايم تلخ

و خروش گريه ام ناشاد

از درون خسته سوزان

مي كنم فرياد ، اي فرياد ،اي فرياد

خانه ام آتش گرفته است ،آتشي بي رحم

همچنان مي سوزد اين آتش

نقشهايي را كه من بستم به خون دل

برسرو چشم در ديوار

در شب رسواي بي ساحل

واي برمن سوزد وسوزد

غنچه هايي را كه پروردم به دشواري

در دهان گود گلدانها ، روزهاي سخت بيماري

از فراز بامهاشان شاد ، دشمنانم

موزيانه خنده هاي فتحشان بر لب

بر من آتش به جان ، نازل

در پناه اين مشبك شب

من به هر سو مي دوم گريان

از اين بيداد

مي كنم فرياد ، اي فرياد ، اي فرياد

واي بر من ، همچنان ميسوزد اين آتش

آنچه دارم يادگار و دفتر و ديوان

وانچه دارد منظر وايوان

من به دستان پر از تاول

اين طرف را مي كنم خاموش

وز لهيب آن روم از هوش

زان دگر سو شعله برخيزد ،‌به گردش دود

تا سحرگاهان كه می داند ، كه بود من شود نابود

خفته اند اين مهربان همسايگانم شاد در بستر

صبح از من مانده برجا مشت خاكستر

واي آيا هيچ سر برمي كنند از خواب

مهربان همسايگانم از پي امداد

سوزد اين آتش بي دادگر بنياد

مي كنم فرياد اي فرياد اي فرياد




اخوان ثالث

[doom2009]

شعری از رابیندارنات تاگور

اگر گریه کنی
که آفتاب را از دست داده ای
ستارگان را نیز
از دست بخواهی داد!
از شعله
به سپاس روشنایی اش
سپاس گذاری کن،
اما چراغ دان را نیز
که همیشه صبورانه در سایه می ایستد
از یاد مبر!
ای سبزه کوچک
گام های تو کوتاه است
اما زمین زیر پای توست
” آب هایم را همه
سر خوش و شاد
می بخشم
اگر چه اندکی از آن
تشنگان را سیراب می کند.”
آبشار چنین می خواند.
هر کودکی
با این پیام
به جهان می آید
که خدا
هنوز
از انسان نومید نیست.
” تو قطره بزرگ شبنمی
زیر برگ نیلوفر
و من قطره ای خرد
روی آن.”
این را شبنم به دریاچه گفت.
شامگاه
به خورشید گفت:
” تو نامه عاشقانه ات را
برایم به ماه بفرست،
و من پاسخ هایم را با اشک
بر علف ها خواهم گذاشت.”
ممکن
از نا ممکن می پرسد:
” خانه ات کجاست؟”
پاسخ می دهد:
” در رویاهای یک ناتوان.”

[Arsn]

طنز ادبی

وصلت ما از ازل یک وصلت ناجور بود
من که خود راضی به این وصلت نبودم زور بود

درس و دانشگاه بالکل بی بخارم کرده بود
بسکه بودم سر بزیر و در غذا کافور بود

رخت دامادی پدر با زور کرد اندر تنم
گفت باید زن بگیری وَ خود این دستور بود

چندباری خواستگاری رفته بودم بد نیود
میوه می خوردیم و کلاً سور و ساتم جور بود

این یکی گیسو کمند و وان یکی بینی بلند!
این یکی چشم آبی و آن دیگری مو بور بود

سومی هم دو برادر داشت هر جفتش ***
اولی خر فهم بود و دومی خر زور بود

خانواده گرچه یک اصل مهم در زندگی است
انتخاب اولم ناجور و باباش مرده شور بود

تیکه‌ای بود دیدنی، هم صورت وهم سیرتش
مشکلش در آن هزاران سکه ، از مهر خانم مزبور بود

با خودم گفتم که کی داده...گرفته، بی خیال
حیف از شانس بدم کو، دامادشان مأمور بود

این غزل را توی زندان من سرودم یک نفس
شاهدم ناصر سه کلّه با کَرم وافور بود

زن عذاب است و همه‌اش درد و بلا، با این وجود
می گرفتم یک زن دیگر اگر مقدور بود

[dr.zhivago]

ثنا و حمد بی‌پایان خدا را...................که صنعش در وجود آورد ما را
الها قادرا پروردگارا..................... .......کریما منعما آمرزگارا
چه باشد پادشاه پادشاهان...............اگر رحمت کنی مشتی گدا را
خداوندا تو ایمان و شهادت ...............عطا دادی به فضل خویش ما را
وز انعامت همیدون چشم داریم.........که دیگر باز نستانی عطا را
از احسان خداوندی عجب نیست.......اگر خط درکشی جرم و خطا را
خداوندا بدان تشریف عزت................که دادی انبیا و اولیا را
بدان مردان میدان عبادت.................که بشکستند شیطان و هوا را
به حق پارسایان کز در خویش..........نیندازی من ناپارسا را
مسلمانان ز صدق آمین بگویید.........که آمین تقویت باشد دعا را
خدایا هیچ درمانی و دفعی..............ندانستیم شیطان و قضا را
چو از بی 2لتی دور اوفتادیم...........به نزدیکان حضرت بخش ما را
خدایا گر تو سعدی را برانی.............شفیع آرد روان مصطفی را
محمد سید سادات عالم................چراغ و چشم جمله انبیا را

[Arsn]

آقا این تاپیک را با اجازه همه میخوام مهمش کنم ! اونقدر مهم که همیشه آپ باشه ! واقعا بیای ببینی بچه ها شعر های قشنگ گذاشتند ! چقدر خوبه !

[THE DARK KNIGHT]

باور نکن تنهایی ات را
من در تو پنهانم، تو در من
از من به من نزدیکتر، تو
از تو به تو نزدیکتر، من
باور نکن تنهایی ات را
تا یک دل و یک درد داریم
تا در عبور از کوچه عشق
بر دوش هم سر می گذاریم
دل تاب تنهایی ندارد
باور نکن تنهایی ات را
هر جای این دنیا که باشی
من با توام تنهای تنها

من با توام هر جا که هستی
حتی اگر با هم نباشیم
حتی اگر یک لحظه، یک روز
با هم در این عالم نباشیم
این خانه را بگذار و بگذر
با من بیا تا کعبه دل
باور نکن تنهایی ات را
من با توام منزل به منزل


اهورا ایمان

[THE DARK KNIGHT]

زندگی دیکته گفت و ما همش غلط پشت غلط
عشقو نوشتیم با الف نقطه گذاشتیم ته خط
منو از اول همه جا نشوندن آخرکلاس
حالا میگن یه کاری کن میگن حسابت با خداس
خدا اجازه من دلم بسته به زنجیر غمت
نگاه نکن به جرم من نگاه بکن به کرمت
خونه ی بی چراغ من از تو همیشه روشنه
بخشش چندمه تو و توبه ی چندمه منه
تو بهترین رفیقمی نمیشه از تو دل جدا
گمم نکن تو تاریکی دستمو ول نکن خدا
خدا اجازه من دلم بسته به زنجیر غمت
نگاه نکن به جرم من نگاه بکن به کرمت

رضا صادقی

[THE DARK KNIGHT]

سلام ای غروب غریبانه ی دل
سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شب های روشن
خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای قصه ی عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه
خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دل های خسته
تو را می سپارم به مینای مهتاب
تو را می سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته
تو را می سپارم به رویای فردا
به شب می سپارم تو را تا نسوزم
به دل می سپارم تو را تا نمیرم
اگر چشمه ی واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد
خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد مانده است
خداحافظ ای نو بهار همیشه

دکتر افشین یداللهی

[iranmanoto]

اینم شعر خودم:
منم مالک همان مهریار----- که پارسان کنند ز من نیک یاد
منم یال شیر مردان پاک----چو کوروش بوم ز این آب و خاک
خدایا تو خو دیده آین کوروش را ---- ایزد ستانان زردتشت را
در آین کوروش کجا بود بردگی----ولی اینجا همه برده یک چیزند ببین
همه برده د--ند و بس ---- حرف حرف آخ--د است بس
دوستان شعر از خودم هست اگه ایرادی داره لطفا بگید ممنون

[dr.zhivago]

دشت پر از همهمه و راز بود
صحنه ای از نقطه ی آغاز بود
همهمه در گوش ملائک رسید
هوش ز مدهوش دو عالم دوید
هستی از آغاز زمین را گشود
نور، همه ظلمت شب را ربود
نور به فرمان خداوند جان
از دل خورشید دل آسمان
آمده بر دشت ندای آورد
وحی و پیامی ز خدای آورد
آمده تا نوری از آن کردگار
بر دل احمد برد این آشکار
وحی بیامد که محمد! بایست
روز همان بندگی و عاشقیست
صبر کن اندر دل این دشت پاک
گوش به فرمان بده ای سینه چاک!
حج تو مقبول خداوند توست
هستی عالم همه دربند توست
ای دل تو روشنی نور ما!
سینه ی تو پر ز غم و شور ما
خواست ما این بود ای آفتاب!
ای نگهت روشنی ماهتاب
دست علی را تو بگیری به دست
دست علی، آن عرب حق پرست
فاش بگویی به همه مردمان
وحی بیامد ز دل آسمان
گفته خداوند تو از حکمتش
از سر لطف و کرم و رحمتش
بعد نبی اختر عالم علی ست
جان و دل و یاور خاتم علی ست
از علی عاشقتر الله کیست؟
نور حقیقت روی این راه کیست؟
کیست که غمخوار تو و یار توست
در شرف جنگ سپه دار توست؟
کیست که در بستر خوف و خطر
خفت که باشی تو به دور از نظر
کیست که نامش شرف آدم است؟
کیست که پاینده ی این عالم است؟
کیست که در خانه ی من زاده شد؟
کیست که در محضرم افتاده شد؟
در نظرت کیست سزاوارتر؟
دین مرا کیست نگهدار تر؟
شیر خدا شاه دلاور، علی...
یار تو و ساقی کوثر، علی
بین همه شاه جهان شاه تر
از همه اسرار تو آگاهتر
حافظ قرآن به دل و جان بود
کاشف دین رهرو قرآن بود
لایق بعد از تو وصی بودن است
شهره ی والا و علی بودن است
بعد نبی پیرو حق مرتضی ست
شیر خدا از نسب مصطفی ست
های! محمد! همه را باز خوان
پرده فکن...سرو همه راز خوان
هر که تو را خواند وصی و نبی...
سرور او اینک علی شد...علی
دشت، سکوت افکند از این نوا
از برکات سخنان خدا
شد علی آن شیر خدا شاه ما....
راه علی روشنی راه ما
چهره ی ماهش مه شب را شکست
چون سخنانش به دل ما نشست
چون که علی شاه شد اندر غدیر
بر همه ی امت خود شد امیر
شاد شو ای شیعه ی فخر جهان!
باد مبارک به شما عیدتان